شما که بهای گوهر را می دانید

شما که بهای گوهر را می دانید

ابتدای آتش فساد، یک جرقه است

این جرقّه، رفته رفته شعله می‌شود. زین سبب،باید از بروز این جرقّه بیم داشت.

بوییدن عطر و گل، روح را آرامش و دل و جان را نشاط می‌بخشد.   عفونت مرداب و لجن‌‌زار و لاشه هم، آزار دهنده و نفرت‌‌آور است.

مخاطب این دسته گل،هم بانوان با حجاب‌اند که خود را به این جلوه‌‌‌ی معنوی آراسته‌اند و بهای گوهری را که دارند، می‌دانند.

هم آنان که در ذهنشان نسبت به حجاب، سؤال و ابهام دارند یا خدای ناکرده از قیمت گوهر وجود خویش و سرمایه‌ی عفاف بی‌خبرند و به اسم آزادی، هیزم آتش گناه و بنزین شعله‌ی هوس می‌شوند.وقتی که پل‌ها شکست و راه برگشت بسته شد، روزی که پیمانه ریخت و آبرو رفت، چه افسوس‌ها که بر این «بن‌بست بی‌آبرویی» می‌‌خورند و چه «ای کاش ...»های بی‌ثمر بر زبان می‌آورند.وقتی با چشم دل می‌توان ملکوت را دید،وقتی می‌توان به چشم خدا و فرشتگانش زیبا و آراسته جلوه کرد،وقتی می‌توان جمال و جوانی را  نردبان عروج به بام آسمان کرد و با این سرمایه، آخرت و بهشت را خرید، آیا حیف نیست که چشم به گناه آلوده شود و چهره و تن و اندام، دام ابلیس برای شکار گردد و انسان عرشی، زیر آوار هوس و عصیان دفن شود؟!

بستن چشم بر روی «حرام» صد دریچه به روی «باغ معنی» و بوستان کمال می‌گشاید.

قهرمان کسی است که بر هوس‌های شیطانی و وسوسه‌های ابلیسی غالب آید.

و ... شیعه کسی است که آن چنان زندگی کند که بتواند سربلند و با عزت، به روی محمد و علی و فاطمه علیهم السلام بنگرد.

جواد محدثی